Strona wykorzystuje pliki cookies (ciasteczka). Są to dane tekstowe, zapisywane przez przeglądarkę na urządzeniu użytkownika. Wykorzystywane są one do prawidłowego funkcjonowania serwisu, gromadzenia informacji statystycznych o odwiedzających oraz obsługi udogodnień dla zalogowanych użytkowników. Korzystanie z serwisu oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookies. Ustawienia obsługi plików cookies można zmienić w swojej przeglądarce. Brak zmian tych ustawień oznacza akceptację dla stosowanych na stronie cookies.

Pokaż/Ukryj panel boczny
×
  • Opis
  • Notatki
  • Sygnatura: BK 1716
  • Kopie: Mf 6380
  • Tytuł: Koran.
  • Miejsce i czas powstania: 17 w.
  • Opis fizyczny: 448 k. 20x14 cm
  • Oprawa: Skóra jasnobrązowa, wyciski ślepe, 17/18 w.
  • Język: Arabski pismo nasẖ
  • Hasła przedmiotowe:
    • Koran 17 w.
    • Islam piśmiennictwo 17 w.
  • Uwagi:
    • Brak filigranów, brak kolofonów, brak iluminacji. 13 wierszy na stronę, język arabski, pismo nasẖ. Tusz czarny, czerwonym zapisane incipity sur, niektóre marginalia oraz odstępy miedzy wersami/ajatami (nie wszędzie we właściwych miejscach).
    • Oprawa skórzana, jasnobrązowa, z centralnym medalionem w kształcie migdała (tzw. mandorla), wewnątrz niego wytarta arabeska, typ oprawy sugeruje pochodzenie z Turcji (17/18 w.), jednak znaczny stopień uszkodzenia mandorli nie pozwala rozpoznać dokładnego typu.
    • W wielu miejscach tekst uszkodzony i zalany, ślady napraw z doklejanym papierem i nadpisanymi brakami. Liczne błędy kopisty, częściowo poprawiane przez niego lub przez inną osobę w formie dopisanych słów bądź fragmentów nad wersami lub na marginesie. Kopista częstokroć nie mieści się w przyjętych przez siebie ramach i szczególnie na verso kart widać ścieśnianie wersów. Większość tekstu zapisana jedną ręką, część poprawek i nieliczne karty drugą, trzecia zostawiała próbki pisma (niewprawną ręką). Błędne fragmenty wykreślane, zamazywane bądź otaczane kropkami (wykropkowane). Czerwone numery sur, interpunkcja i podana liczba ajatów, niekiedy też wykropkowania. Błędy gramatyczne sugerują, że kopista nie znał dobrze arabskiego. Na kartach recto kustosze. W pierwszej kolejności powstawał tekst właściwy, pozostawiono miejsce na incipity, części nie uzupełniono. Oznaczenia poszczególnych części recytacyjnych (ğuz’ów), w kilku miejscach także ich składowych (ḥizbów).