"Wizerunk zołnierza polskiego"

Katalog
Kolekcja odbitek graficznych
Pobierz opis bibliograficzny
  • Sygnatura: A 2673
  • Tytuł/Nazwa: "Wizerunk zołnierza polskiego"
  • Opis/Treść: Graficzne wyobrażenie typowego żołnierza polskiego - husarza. Wizerunek w kształt zbliżony do pionowego prostokąta, bez obramienia, z tytułem powyżej, wierszem poniżej, bez sygnatury. Rycina wykonana techniką drzeworytu. Kompozycja zamknięta, bez obramienia, w kształt zbliżony do pionowego prostokąta, w drukowanym otoczeniu: z tytułem powyżej oraz wierszem poniżej. Odbita na papierze czerpanym, zadrukowanym na odwrociu. Zatem pochodząca ze starodruku, a więc grafika książkowa. Niewyjawionego autorstwa, niesygnowana, niedatowana. Zapewne z pierwszej połowy XVII wieku. Wizerunek konny typowego żołnierza polskiego - husarza: w zbroi, w skórze, z uzbrojeniem, na wspiętym koniu, w kształt zbliżony do pionowego prostokąta, bez obramienia, z tytułem i wierszem po polsku. Mężczyzna ukazany w całej postaci, jako dosiadający konia, z profilu, swym prawym polikiem i ramieniem do widza. Wiek podeszły(?). Twarz schematyczna, bez zarostu, wzrok wpatrzony w dal. Włosy nie ukazane. Na głowie szyszak typu pappenheimer, z policzkami, sporym folgowym nakarczkiem oraz pióropuszem ponad, zatkniętym w okuciu nad twarzą. Ubrany w kolczugę o szerokim rękawie - na prawej ręce, tors okryty skórą lamparcią(?), jasną w centki, z pyskiem (pod łokciem) i łapą (zwisającą) zwierzęcia. Spod skóry trudna do nazwania ciemna materia, trapezowata, może osłona uda(?). Niżej noga, od kolana w dół, być może w spodniach, stopa w bucie z wysoką cholewą, palce w strzemieniu. Prawa ręka uniesiona i wyciągnięta do przodu, dłoń zaciśnięta na kopii, trzymanej niemal pionowo, tuż pod gałką. Niezbyt długa, sięgająca od piersi końskiej ponad głowę husarza, na końcu grot, oraz wąski a długi proporzec, rozdwojony od połowy, powiewający ponad pióropuszem na szyszaku. Przy udzie jeźdźca, pod ciemnym materiałem, przytroczona ukośnie w tył broń biała, prawdopodobnie koncerz. Widoczna rękojeść mieczowa, otwarta, z esowato wygiętym jelcem, oraz długa smukła pochwa, zakończona gałeczką(?). Postać dosiada wspiętego konia. Pod jeźdźcem rodzaj czapraka: ozdobna, wzorzysta tkanina w kwadrat(?), zakończona frędzlami. Siodła brak. Ogłowie i lejce proste. Koń pod jeźdźcem ukazany zasadniczo z profilu, swym prawym bokiem do widza, łeb i nogi nieco en trois quarts. Wspięty, przednie nogi lekko w górze, tylne na ziemi. Kopyta podkute. Ogon lekko uniesiony, włosie ozdobnie opadające (esowato). Pod koniem zaznaczona szkicowo ziemia, pofalowana (nieco ucięta z prawej). Tła brak. Światło od strony widza, spoza kadru (niezbyt konsekwentne). Kompozycja w kształt dajacy się opisać pionowym prostokątem, bez obramienia. Sygnatury brak. Grafika użyta jako ilustracja starodruku, w ramach kompozycji strony drukowanej. Powyżej drukowany tytuł: "WIZERVNK ZOŁNIERZA POLSKIEGO", poniżej drukowany czterowiersz w języku polskim: "NA dźielnym koniu żołnierz Polski stroyno, Vbrany iedźie koszęownie y zbroyno. Gotowym będąc lotem końskim skoczyć Do nieprzyiaćiela; w nim grot swoy zbroczyć.". Rycina odbita na fragmencie arkusza papieru czerpanego, niedużej grubości. Papier wtórnie przycięty (niechlujnie) z pozostawieniem marginesu z lewej strony, niemal bez u góry i dołu, zaś z delikatnym naruszeniem odbitki z prawej. Odwrocie zadrukowane tekstem w języku polskim, dedykacyjnym, poświęconym Stanisławowi Lubomirskiemu herbu Szreniawa bez Krzyża (1583-1649), krajczemu koronnemu itd. Tekst zdefektowany przy wycinaniu ryciny (głównie z lewej i u dołu). Papier zagnieciony u góry, wycięty niedbale, poza tym w stanie dobrym. Tytulatura Lubomirskiego może być elementem datującym. Krajczym wielkim koronnym (tak w tytulaturze) został w 1619 roku, zaś podczaszym (niewymieniony) w 1620. Wyższe godności przyszły po pamiętnej obronie Chocimia w 1621.
  • Inskrypcje, napisy, dedykacje:
    • "WIZERVNK ZOŁNIERZA POLSKIEGO" środek, góra
    • "NA dźielnym koniu żołnierz Polski stroyno, Vbrany iedźie koszęownie y zbroyno. Gotowym będąc lotem końskim skoczyć Do nieprzyiaćiela; w nim grot swoy zbroczyć." środek, dół
  • Materiał i technika wykonania: papier drzeworyt
  • Wymiary: przedstawienie (drzeworyt) 13,7 x 10,2* cm ; kompozycja (z tekstami druk.) 16,3 x 10,2* cm ; papier 16,6 x 10,9 cm
  • 002 a A 2673
  • 004 a "Wizerunk zołnierza polskiego"
  • 009 a Graficzne wyobrażenie typowego żołnierza polskiego - husarza. Wizerunek w kształt zbliżony do pionowego prostokąta, bez obramienia, z tytułem powyżej, wierszem poniżej, bez sygnatury. Rycina wykonana techniką drzeworytu. Kompozycja zamknięta, bez obramienia, w kształt zbliżony do pionowego prostokąta, w drukowanym otoczeniu: z tytułem powyżej oraz wierszem poniżej. Odbita na papierze czerpanym, zadrukowanym na odwrociu. Zatem pochodząca ze starodruku, a więc grafika książkowa. Niewyjawionego autorstwa, niesygnowana, niedatowana. Zapewne z pierwszej połowy XVII wieku. Wizerunek konny typowego żołnierza polskiego - husarza: w zbroi, w skórze, z uzbrojeniem, na wspiętym koniu, w kształt zbliżony do pionowego prostokąta, bez obramienia, z tytułem i wierszem po polsku. Mężczyzna ukazany w całej postaci, jako dosiadający konia, z profilu, swym prawym polikiem i ramieniem do widza. Wiek podeszły(?). Twarz schematyczna, bez zarostu, wzrok wpatrzony w dal. Włosy nie ukazane. Na głowie szyszak typu pappenheimer, z policzkami, sporym folgowym nakarczkiem oraz pióropuszem ponad, zatkniętym w okuciu nad twarzą. Ubrany w kolczugę o szerokim rękawie - na prawej ręce, tors okryty skórą lamparcią(?), jasną w centki, z pyskiem (pod łokciem) i łapą (zwisającą) zwierzęcia. Spod skóry trudna do nazwania ciemna materia, trapezowata, może osłona uda(?). Niżej noga, od kolana w dół, być może w spodniach, stopa w bucie z wysoką cholewą, palce w strzemieniu. Prawa ręka uniesiona i wyciągnięta do przodu, dłoń zaciśnięta na kopii, trzymanej niemal pionowo, tuż pod gałką. Niezbyt długa, sięgająca od piersi końskiej ponad głowę husarza, na końcu grot, oraz wąski a długi proporzec, rozdwojony od połowy, powiewający ponad pióropuszem na szyszaku. Przy udzie jeźdźca, pod ciemnym materiałem, przytroczona ukośnie w tył broń biała, prawdopodobnie koncerz. Widoczna rękojeść mieczowa, otwarta, z esowato wygiętym jelcem, oraz długa smukła pochwa, zakończona gałeczką(?). Postać dosiada wspiętego konia. Pod jeźdźcem rodzaj czapraka: ozdobna, wzorzysta tkanina w kwadrat(?), zakończona frędzlami. Siodła brak. Ogłowie i lejce proste. Koń pod jeźdźcem ukazany zasadniczo z profilu, swym prawym bokiem do widza, łeb i nogi nieco en trois quarts. Wspięty, przednie nogi lekko w górze, tylne na ziemi. Kopyta podkute. Ogon lekko uniesiony, włosie ozdobnie opadające (esowato). Pod koniem zaznaczona szkicowo ziemia, pofalowana (nieco ucięta z prawej). Tła brak. Światło od strony widza, spoza kadru (niezbyt konsekwentne). Kompozycja w kształt dajacy się opisać pionowym prostokątem, bez obramienia. Sygnatury brak. Grafika użyta jako ilustracja starodruku, w ramach kompozycji strony drukowanej. Powyżej drukowany tytuł: "WIZERVNK ZOŁNIERZA POLSKIEGO", poniżej drukowany czterowiersz w języku polskim: "NA dźielnym koniu żołnierz Polski stroyno, | Vbrany iedźie koszęownie y zbroyno. | Gotowym będąc lotem końskim skoczyć | Do nieprzyiaćiela; w nim grot swoy zbroczyć.". Rycina odbita na fragmencie arkusza papieru czerpanego, niedużej grubości. Papier wtórnie przycięty (niechlujnie) z pozostawieniem marginesu z lewej strony, niemal bez u góry i dołu, zaś z delikatnym naruszeniem odbitki z prawej. Odwrocie zadrukowane tekstem w języku polskim, dedykacyjnym, poświęconym Stanisławowi Lubomirskiemu herbu Szreniawa bez Krzyża (1583-1649), krajczemu koronnemu itd. Tekst zdefektowany przy wycinaniu ryciny (głównie z lewej i u dołu). Papier zagnieciony u góry, wycięty niedbale, poza tym w stanie dobrym. Tytulatura Lubomirskiego może być elementem datującym. Krajczym wielkim koronnym (tak w tytulaturze) został w 1619 roku, zaś podczaszym (niewymieniony) w 1620. Wyższe godności przyszły po pamiętnej obronie Chocimia w 1621.
  • 011 a "WIZERVNK ZOŁNIERZA POLSKIEGO" c środek, góra
  • 011 a "NA dźielnym koniu żołnierz Polski stroyno, | Vbrany iedźie koszęownie y zbroyno. | Gotowym będąc lotem końskim skoczyć | Do nieprzyiaćiela; w nim grot swoy zbroczyć." c środek, dół
  • 013 a papier b drzeworyt
  • 015 a przedstawienie (drzeworyt) 13,7 x 10,2* cm ; kompozycja (z tekstami druk.) 16,3 x 10,2* cm ; papier 16,6 x 10,9 cm
  • 040 a ŁB