[Sądowe zatwierdzenie rozgraniczenia wsi dziedzicznych Kąkolewo Jana i Jadwigi Kąkolewskich oraz pustki Chroślino Piotra Strykowskiego, dokonanego przez czterech sędziów polubownych i zeznanego przez nich na roczkach sądowych w Kościanie].

Opis

• Sygnatura: Dypl. 208
• Tytuł: [Sądowe zatwierdzenie rozgraniczenia wsi dziedzicznych Kąkolewo Jana i Jadwigi Kąkolewskich oraz pustki Chroślino Piotra Strykowskiego, dokonanego przez czterech sędziów polubownych i zeznanego przez nich na roczkach sądowych w Kościanie].
• Wystawca dokumentu: Rąbiński, Jan podsędek poznański (?-1514)
• Miejsce i rok: 1510 10.07. Kościan
• Opis fizyczny: 34x24 cm
• Język: Łac., pol.
• Hasła przedmiotowe:
  • Kąkolewska, Jadwiga żona Jana dziedzica Kąkolewa (?-po 1510)
  • Kąkolewski, Jan dziedzic Kąkolewa (?-po 1510)
  • Kamieniecki, Wincenty (?-po 1510)
  • Konarzewski, Piotr h. Poraj podwojewodzi poznański, podsędek poznański, sędzia kaliski (?-przed 1536.07.07)
  • Łęcki, Zygmunt kanonik poznański (?-po 1510)
  • Orzelski, Jan Bryl h. Dryja burgrabia ziemski kościański (?-po 1510)
  • Policki, Wojciech h. Prawdzic pisarz ziemski kościański i poznański (?-przed 1534.08.01)
  • Przyborowski, Wojciech (?-po 1510)
  • Sadowski, Sędziwój (?-po 1510)
  • Stryjkowski, Piotr dziedzic pustki Chroślino (nieistn.) (?-po 1510)
  • Szczytnicki, Mikołaj (?-po 1510)
  • Majątek 16 w. Polska
  • Nieruchomości 16 w. Polska
  • Sądownictwo 16 w. Polska
  • Żórawi Ostrów (łąka k. Kąkolewa, woj. wielkopolskie) 16 w.
  • Strykowo (woj. wielkopolskie) 16 w.
  • Grodzisk (woj. wielkopolskie) 16 w.
  • Zemsko (woj. wielkopolskie) 16 w.
  • Modrze (woj. wielkopolskie) 16 w.
  • Kąkolewo (woj. wielkopolskie) 16 w.
  • Chroślino (woj. wielkopolskie) 16 w.
• Pieczęć: Pozostały nacięcia.
• Uwagi:
  • Jan Tomicki sędzia ziemski poznański i Jan Rąbiński podsędek poznański na roczkach ziemskich, podczas których odbywali sądy w obecności burgrabiego ziemskiego kościańskiego Jana Bryla Orzelskiego, podwojewodziego poznańskiego Piotra Konarzewskiego i pisarza ziemskiego kościańskiego Wojciecha Polickiego, potwierdzają rekognicję przybyłych osobiście sędziów polubownych: tegoż Piotra Konarzewskiego, Mikołaja Szczytnickiego, Wojciecha Przyborowskiego i Sędziwoja Sadowskiego o rozgraniczeniu gruntów wsi dziedzicznych Kąkolewo (Cokalÿewo, Kokalÿewo) Jana i Jadwigi Kąkolewskich (Kokalewski, Kokalÿewski) oraz pustki Chroślino (Chroslÿno, Chroszlÿno, Chroszlÿnko, Chroszlÿnsko) (dziś nieistn.), należącej do Piotra Strykowskiego, położonej koło Kąkolewa i Strykowa przy drodze z Grodziska (Grodzÿsko) do Modrza (Moderz). Ze strony Strykowskiego na ponowne wytyczenie granic zezwolili także jego krewni ze strony ojca: kanonik poznański Zygmunt Łęcki (Lanczski) i opiekun prawny Wincenty Kamieniecki (Camÿenÿeczski). Następuje dokładny opis tyczenia nowych granic (sypanie kopców, wbijanie pali) i ich przebiegu (charakterystyczne miejsca: zagajnik zw. Chroślińskim (Chroslÿnski, Chroszlÿnski), miejsce zw. Krzyżami i stąd kopiec krzyżowy, linia brzegowa jez. Strykowskiego pod Zemskiem (Zambsko)). Na koniec wyliczenie przywilejów (wolny wypas na łąkach i pastwiskach Chroślina, Strykowa i na tzw. Żórawim Ostrowie (Zorawÿ Ostrow, Zvrawÿ Ostrow) dla Kąkolewskich, ich potomków i poddanych) i obowiązków stron pod karą umowną 200 grzywien monety polskiej. Dekret sądowy na podstawie wpisu do ksiąg ziemskich kościańskich wydano na żądanie Jana Kąkolewskiego.
  • Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu nie zna tego dok. (por. cz. I, oprac. S. Chmielewski, K. Górska-Gołaska i J. Luciński, Wrocław [i in.] 1982–1987, s. 223 (hasło „Chroślino”); cz. II, oprac. S. Chmielewski, K. Górska-Gołaska, T. Jurek, J. Luciński, G. Rutkowska, Wrocław – Warszawa – Kraków 1988–1991 i 1992, s. 153–154 (hasło „Kąkolewo”) – w cz. I odnotowuje sprawę wyłącznie na podstawie zapisu w samej księdze ziemskiej kościańskiej (tj. źródła niniejszego dok.).
  • Brak dwóch pieczęci, pozostały podwójne nacięcia na perg. paski (użycie p. zapowiedziane w koroboracji) ; [uwaga! – przy innym dok. z 1512 r. wydanym przez ten sam skład sędziowski (zob. sygn. D 46) pieczęcie te – woskowe, okrągłe – są zachowane, choć słabo czytelne].
  • Stan zachowania dostateczny plus: dok. uszkodzony – duża, nieregularna dziura (na wysokość 6 linijek tekstu) na przecięciu złożeń po prawej stronie ze szkodą dla tekstu, poza tym kilka małych dziurek na złożeniach w innych miejscach ; przybrudzenia (nieco większe po stronie zewn.), zwłaszcza w centrum karty, oraz pojedyncze plamy i plamki po obu stronach dyplomu ; ślady pięciu złożeń ; czytelność tekstu przeciętna do dobrej, na złożeniach nieco gorsza ; minuskuła gotycka ; pierwszy wyraz intytulacji (imię wystawcy dok.) wpisany większym modułem pisma ; pismo drobne, pospieszne ; podkreślenia i nieliczne poprawki w tekście ; inkaust miejscami wyblakły ; na lewym marg. nieokreślone pojedyncze zapiski.
  • In dorso dwie noty streszcz. różnych rąk, wyblakłe: [1.] współcz., prawie nieczytelna (odczyt niepewny): Nobilis Petrus Strykowsky accipit (…) granicie(rum) prout hoc (…) satisfac(…) ; [2.] późn., zaraz pod pierwszą, większym pismem: Seifert.