[Poświadczenie w grodzie lubelskim przekazania przez Jana Ossolińskiego dziedzica Abramowic tejże wsi w zastaw za 250 florenów węgierskich czystego złota Piotrowi Pszonce podsędkowi Ziemi lubelskiej. Określenie warunków wykupu].

Opis

• Sygnatura: Dypl. 185
• Tytuł: [Poświadczenie w grodzie lubelskim przekazania przez Jana Ossolińskiego dziedzica Abramowic tejże wsi w zastaw za 250 florenów węgierskich czystego złota Piotrowi Pszonce podsędkowi Ziemi lubelskiej. Określenie warunków wykupu].
• Wystawca dokumentu: Mikołaj z Ostrowa zwany Minorek wojewoda i starosta lubelski 15 w.
• Miejsce i rok: 1496 02.18.
• Opis fizyczny: 35x24 cm
• Język: Łac.
• Hasła przedmiotowe:
  • Dobrogost z Rybczewic szlachcic 15 w.
  • Grzegorz woźny sądowy 15 w.
  • Jan ze Słupczy zob. Słupecki Jan
  • Jan z Mełgwi szlachcic 15 w.
  • Jerzy z Oleśnik szlachcic 15 w.
  • Jurgiaj z Oleśnik zob. Jerzy z Olesznik
  • Jurgiay z Oleśnik zob. Jerzy z Olesznik
  • Maciej ze Starościc szlachcic 15 w.
  • Minorek zob. Mikołaj z Ostrowa zwany Minorek
  • Ossolińska Anna dziedziczka, żona Jana 15 w.
  • Ossoliński Jan dziedzic 15 w.
  • Paweł z Chotczy chorąży Ziemi lubelskiej 15 w.
  • Pszonka Piotr z Babina podsędek Ziemi lubelskiej 15 w.
  • Słupecki Jan szlachcic 15 w.
  • Polska
  • Polska
  • Meglvia zob. Mełgiew
  • Lublin (woj. lubelskie, pow. Lublin) 15 w.
  • Babin (woj. lubelskie, pow. Lublin) 15 w.
  • Oleśniki (woj. lubelskie, pow. Świdnik) 15 w.
  • Abramowice dawna wieś, obecnie dzielnica Lublina (woj. lubelskie, pow. Lublin) 15 w.
  • Słupcza (woj. świętokrzyskie, pow. Sandomierz) 15 w.
  • Chotcza (woj. mazowieckie, pow. Lipsko) 15 w.
  • Starościce (woj. lubelskie, pow. Łęczna) 15 w.
  • Mełgiew (woj. lubelskie, pow. Świdnik) 15 w.
  • Rybczewice (woj. lubelskie, pow. Świdnik) 15 w.
  • Robczewice zob. Rybczewice
  • Rupczovicze zob. Rybczewice
• Pieczęć: Pozostał pasek perg.
• Uwagi: In dorso streszczenie z ok XVIII w. Mikołaj z Ostrowa wojewoda i starosta lubelski poświadcza, że Jan Ossoliński, dziedzic Abramowic, osobiście w obecności sądu grodzkiego w grodzie lubelskim przekazał w zastaw swoją wieś Abramowice położoną w Ziemi lubelskiej wraz z całym dworem i przyległą łąką za 250 florenów węgierskich czystego złota dobrej i uczciwej wagi, którą to sumę w tymże czystym złocie otrzymał i w takim też obiecał ją spłacić. Piotr Pszonka otrzymał wieś ze wszystkimi prawami i użytkami, z prawem do zbioru przenicy i jęczmienia, grochu i innych zbóż, z całym obecnym tam bydłem i trzodą, z całym wyposażeniem domowym istniejącym w tejże wsi, z wszystkimi ziarnami zbóż ozimych i jarych tam się znajdujących, ze wszystkimi kmieciami, karczmarzami, ratajami, czynszami, dochodami, lasami, borami, gajami, z prawem użytkowania i wyrębu lasu, z pasiekami, prawem do polowań, do łowienia ptactwa, z pastwiskami, jeziorami, stawami, stawami rybnymi, prawem do połowu ryb, ze strumieniami, strumykami, brzegami, potokami i przyległymi do nich młynami, z ich wszystkimi przychodami i innymi użytkami oraz płynącymi z nich dochodami, a także z innymi dobrami wynikającymi z posiadania tejże wsi wraz z wszystkimi prawami bez wyjątku od dnia Bożego Narodzenia do momentu pełnej spłaty. Wojewoda daje Piotrowi z mocy prawa intromisję przez woźnego Grzegorza do rzeczonej wsi wraz z pismem i poręczeniem przeciw czyimkolwiek pretensjom, a obecne pismo nakazuje wprowadzić do akt księgi ziemskiej w Lublinie. Kiedy tenże Piotr będzie domagał się spłaty 250 florenów węgierskich wadium i nie otrzyma ich, wojewoda zobowiązuje do stawienia się na pierwszym terminie rozprawy bez możliwości usprawiedliwienia swej nieobecności pod karą trzech grzywien. Jeżeli pożyczkobiorca nie będzie miał pieniędzy na spłatę, wówczas Piotr Pszonka dalej będzie trzymał wieś, a wadium będzie musiało być spłacone w roku, w którym wydano wyrok nakazujący spłatę. Jeżeli nie zostanie to uczynione, to temu Piotrowi nie będą czynione przeszkody w przejęciu wsi, w tym celu stawi się osobiście przed sądem Anna żona rzeczonego Jana Ossolińskiego i potwierdzi, że zezwoliła rzeczonemu Janowi wieś Abramowice, o której mowa, przyrzec i zapisać Piotrowi za wymienioną sumę 250 florenów węgierskich. Oznajmi też przed sądem, że zrzeka się pretensji do posagu, który miała zapisany na tejże wsi Abramowice, tak, że rzeczony Piotr Pszonka lub jego prawowici spadkobiercy nie będą musieli spłacać Annie sumy zapisanej w posagu na tejże wsi, do czego zobligował się wcześniej jej małżonek Jan. Na potwierdzenie ważności dokumentu wojewoda informuje o przywieszeniu pod nim swojej pieczęci. Dokument spisano w Lublinie 18 lutego 1496 r. w obecności sędziego grodu lubelskiego i czcigodnych i szlachetnych dziedziców: Jana ze Słupcy, Pawła z Chotczy chorążego Ziemi lubelskiej, Macieja ze Starościc, Jerzego zwanego Jurgiaj z Oleśnik, Jana z Mełgwi, Dobrogosta z Rybczewic i wielu innych wiarygodnych świadków.