Koran.

Katalog
Rękopisy
Pobierz opis bibliograficzny

Opis

  • Sygnatura: BK 01716
  • Kopie: Mf 6380
  • Tytuł: Koran.
  • Miejsce i czas powstania: 17 w.
  • Opis fizyczny: 448 k. 20x14 cm
  • Oprawa: Skóra jasnobrązowa, wyciski ślepe, 17/18 w.
  • Język: Arabski pismo nasẖ
  • Hasła przedmiotowe:
    • Koran 17 w.
    • Islam piśmiennictwo 17 w.
  • Uwagi:
    • Brak filigranów, brak kolofonów, brak iluminacji. 13 wierszy na stronę, język arabski, pismo nasẖ. Tusz czarny, czerwonym zapisane incipity sur, niektóre marginalia oraz odstępy miedzy wersami/ajatami (nie wszędzie we właściwych miejscach).
    • Oprawa skórzana, jasnobrązowa, z centralnym medalionem w kształcie migdała (tzw. mandorla), wewnątrz niego wytarta arabeska, typ oprawy sugeruje pochodzenie z Turcji (17/18 w.), jednak znaczny stopień uszkodzenia mandorli nie pozwala rozpoznać dokładnego typu.
    • W wielu miejscach tekst uszkodzony i zalany, ślady napraw z doklejanym papierem i nadpisanymi brakami. Liczne błędy kopisty, częściowo poprawiane przez niego lub przez inną osobę w formie dopisanych słów bądź fragmentów nad wersami lub na marginesie. Kopista częstokroć nie mieści się w przyjętych przez siebie ramach i szczególnie na verso kart widać ścieśnianie wersów. Większość tekstu zapisana jedną ręką, część poprawek i nieliczne karty drugą, trzecia zostawiała próbki pisma (niewprawną ręką). Błędne fragmenty wykreślane, zamazywane bądź otaczane kropkami (wykropkowane). Czerwone numery sur, interpunkcja i podana liczba ajatów, niekiedy też wykropkowania. Błędy gramatyczne sugerują, że kopista nie znał dobrze arabskiego. Na kartach recto kustosze. W pierwszej kolejności powstawał tekst właściwy, pozostawiono miejsce na incipity, części nie uzupełniono. Oznaczenia poszczególnych części recytacyjnych (ğuz’ów), w kilku miejscach także ich składowych (ḥizbów).

MARC

  • 245 a Koran.
  • 250 a kop.
  • 260 c 17 w.
  • 300 a 448 k. c 20x14 cm
  • 340 d rkps e Skóra jasnobrązowa, wyciski ślepe, 17/18 w.
  • 500 a Brak filigranów, brak kolofonów, brak iluminacji. 13 wierszy na stronę, język arabski, pismo nasẖ. Tusz czarny, czerwonym zapisane incipity sur, niektóre marginalia oraz odstępy miedzy wersami/ajatami (nie wszędzie we właściwych miejscach).
  • 500 a Oprawa skórzana, jasnobrązowa, z centralnym medalionem w kształcie migdała (tzw. mandorla), wewnątrz niego wytarta arabeska, typ oprawy sugeruje pochodzenie z Turcji (17/18 w.), jednak znaczny stopień uszkodzenia mandorli nie pozwala rozpoznać dokładnego typu.
  • 500 a W wielu miejscach tekst uszkodzony i zalany, ślady napraw z doklejanym papierem i nadpisanymi brakami. Liczne błędy kopisty, częściowo poprawiane przez niego lub przez inną osobę w formie dopisanych słów bądź fragmentów nad wersami lub na marginesie. Kopista częstokroć nie mieści się w przyjętych przez siebie ramach i szczególnie na verso kart widać ścieśnianie wersów. Większość tekstu zapisana jedną ręką, część poprawek i nieliczne karty drugą, trzecia zostawiała próbki pisma (niewprawną ręką). Błędne fragmenty wykreślane, zamazywane bądź otaczane kropkami (wykropkowane). Czerwone numery sur, interpunkcja i podana liczba ajatów, niekiedy też wykropkowania. Błędy gramatyczne sugerują, że kopista nie znał dobrze arabskiego. Na kartach recto kustosze. W pierwszej kolejności powstawał tekst właściwy, pozostawiono miejsce na incipity, części nie uzupełniono. Oznaczenia poszczególnych części recytacyjnych (ğuz’ów), w kilku miejscach także ich składowych (ḥizbów).
  • 530 d Mf 6380
  • 541 c st. zas.
  • 546 a Arabski b pismo nasẖ
  • 650 a Koran y 17 w.
  • 650 a Islam x piśmiennictwo y 17 w.
  • 852 j BK 01716

Indeksy