[Zygmunt, król Polski, zabrania konwisarzom wrocławskim i innym kupcom sprzedaży naczyń w Polska, poza możliwością sprzedawania ich na jarmarkach, w gatunku odpowiadającym wyrobom krakowskim, ponadto ustanawia zakaz wywozu cyny i wprowadza zarządzenie, aby wszyscy konwisarze wzorowali się na rzemieślnikach krakowskich]

Description

• Sygnatura: Dypl. 145
• Tytuł: [Zygmunt, król Polski, zabrania konwisarzom wrocławskim i innym kupcom sprzedaży naczyń w Polska, poza możliwością sprzedawania ich na jarmarkach, w gatunku odpowiadającym wyrobom krakowskim, ponadto ustanawia zakaz wywozu cyny i wprowadza zarządzenie, aby wszyscy konwisarze wzorowali się na rzemieślnikach krakowskich]
• Wystawca dokumentu: Zygmunt Stary (król polski ; 1467-1548)
• Miejsce i rok: 1523 09.26.
• Opis fizyczny: 68x41 cm
• Język: Łac.
• Hasła przedmiotowe:
  • Karnkowski, Jan (1472-1537)
  • Konarski, Jan (1447-1525)
  • Krzycki, Andrzej (1482-1537)
  • Latalski, Jan (1463-1540)
  • Ożarowski, Sylwester (?-1537)
  • Świerczowski, Janusz (?-1530)
  • Szydłowiecki, Krzysztof (1467-1532)
  • Szydłowiecki, Mikołaj (1480-1532)
  • Tomicki, Mikołaj (ca 1465-1529)
  • Wieczwiński, Jan (?-1535)
  • Cech konwisarski (Kraków)
  • Cech konwisarski (Wrocław)
  • Cechy (rzem.)
  • Konwisarze organizacje 16 w. Polska
  • Urzędnicy 16 w. Polska
  • Handel 16 w.
  • Rzemiosło 16 w.
  • Kazimierz (Kraków) 16 w.
  • Kleparz (Kraków) 16 w.
  • Kraków (woj. małopolskie) 16 w.
  • Stradom (Kraków) 16 w.
  • Konwisarze, 16 w.
  • Jarmarki, 16 w.
• Pieczęć: Pozostały dwa otwory po sznurkach.
• Uwagi:
  • In dorso notatki współczesne i późniejsze: Cantrifusorum; ADomini 1523; Privilegium Regis Sigismundi…1523.
  • Zygmunt król Polski, Wielki Książę Litewski, a także ziem krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, kujawskiej, Rusi, Prus, chełmińskiej, elbląskiej i Pomorza itd. pan i dziedzic oświadcza, że przybyli Paweł Kościan i Hieronim Szczepanowski, obywatele krakowscy i starsi cechu konwisarzy, imieniem swoim i innych mistrzów swojego cechu konwisarskiego wnieśli skargę, że konwisarze wrocławscy przywożą i sprzedają inne konwie, czarki i naczynia cynowe, nie tylko w Krakowie, ale także w innych miastach Królestwa Polskiego, o wadze według ich upodobania, a starą cynę przetapiają na nową formę i z Królestwa ją wywożą, działając tym samym na szkodę państwa. Rzemieślnicy krakowscy skarżyli się że, konwisarze z Kazimierza, Stradomia i Kleparza cynę o mniejszej wartości i randze, i inne naczynia w czasie targów miejskich jako wyroby krakowskie mieli sprzedawać, co czynili z dużą szkodą i pogardą dla ich pracy, z powodu czego nie mogli należycie utrzymywać się i zapewniać środki do życia swoim rodzinom. Dlatego też pokornie prosili króla, aby jakimś dogodnym sposobem raczył zapobiec szkodom z tego płynącym. W związku z tym król zarządza, że żaden konwisarz albo obywatel wrocławski, albo jakikolwiek inny człowiek obcy oprócz tych konwisarzy krakowskich nie może w przyszłości sprzedawać ani wystawiać na sprzedaż żadnego naczynia ani usługi konwisarskiej w tym mieście Krakowie i gdziekolwiek indziej w Królestwie, z wyjątkiem czasu jarmarków i warunku, że sprzedawane naczynia będą gatunkowo odpowiadać wyrobom krakowskim. Burmistrz i rajcy krakowscy mieli wszystkich konwisarzy nadzorować, aby ich wyroby odpowiadały mierze stanowiącej wzór dla innych rzemieślników, pod karą utraty zawodu lub wyrobów. Na świadectwo tego ustanowienia pieczęć królewską zawieszono. Zdziałano i dano w Krakowie w najbliższą sobotę przed świętem Przeniesienia św. Stanisława [26.09] 1523 r., w siedemnastym roku panowania króla Polski, w obecności świadków: Jana biskupa krakowskiego, Piotra biskupa poznańskiego i podkanclerzego koronnego, Andrzeja Krzyckiego biskupa elekta przemyskiego, Krzysztofa ze Szydłowca wojewody i starosty krakowskiego oraz kanclerza Królestwa Polskiego, Mikołaja z Szydłowca kasztelana sandomierskiego i podskarbiego koronnego, Jana Wieczwińskiego kasztelana płockiego i starosty bratiańskiego, Janusza Świerczowskiego kasztelana wiślickiego, starosty robczyckiego i trembowelskiego, Jana Latalskiego kasztelana gnieźnieńskiego, krakowskiego, poznańskiego i lądzkiego, Jana Karnkowskiego prepozyta skarbimierskiego i sekretarza królewskiego, Sylwestra Ożarowskiego podkomorzego dworskiego i starosty zawichojskiego, Mikołaja Tomickiego trybuna łęczyckiego i starosty kościańskiego, pyzdrskiego i konińskiego, koniuszego królewskiego i innych dygnitarzy i oficjałów. Dano ręką Piotra biskupa poznańskiego i podkanclerzego koronnego.